Στο μάθημα της σύνθεσης (ελάχιστη διάρκεια φοίτησης 5 έτη), διδάσκονται τα Συνθετικά ρεύματα-τάσεις που ξεκίνησαν μετά τον Ιμπρεσιονισμό, αναπτύχθηκαν τον 20ό αιώνα και εξελίσσονται ακόμη και στις μέρες μας.
Τα ανήσυχα πνεύματα, αναζητώντας καινούργιους ήχους, αμφισβητώντας την έως τότε συνθετική πρακτική, άνοιξαν, όχι πάντα με απόλυτη επιτυχία, καινούργιους δρόμους που σταδιακά διαμόρφωσαν μια καινούργια για την εποχή τους αισθητική. 

Τα κυρίαρχα αισθητικά ρεύματα και τα διάφορα παρακλάδια τους είναι πολλά και ξεπερνούν κατά πολύ το ό,τι έχει παρουσιάσει μέχρι αρχές του 20ού αιώνα η μουσική δημιουργία. Αν θεωρήσουμε ότι ο Arnold Schoenberg  με τον δωδεκαφθογγισμό ξεκίνησε ανατρεπτικά, οι ανατροπές και η αναζήτηση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και κινείται πέρα από την συμβατική σύνθεση με φυσικά όργανα,  τις δυνατότητες που μας δίνονται με την οριακή πολλές φορές χρήση της τεχνικής και των ηχοχρωματικών ιδιαιτεροτήτων στα όργανα, ενώ η δυνατότητες που δίνονται με την χρήση της τεχνολογίας, επεξεργασία ηχητικού σήματος, αυτό που ονομάζεται γενικότερα ηλεκτροακουστική σύνθεση, άνοιξαν άλλους δρόμους.

Επίσης οι μεγάλες αλλαγές στην σημειογραφία, η γραφική και λεκτική περιγραφή, ο αυτοσχεδιασμός και τα αλεατορικά στοιχεία έχουν δώσει προεκτάσεις στην μουσική σύνθεση που στο παρελθόν δεν υπήρξαν. 
Η βασική διαφορά από τις προηγούμενες στιλιστικές προσεγγίσεις (Αρμονία-Αντίστιξη-Φούγκα) είναι ότι ο σπουδαστής καλείται να ερευνήσει και όσο γίνεται περισσότερο να ανοίξει τους δικούς του προσωπικούς δρόμους. 

Για την απόκτηση τίτλου οι εξετάσεις είναι γραπτές.