Αρμονία
Με τον όρο Αρμονία εννοούμε την τεχνική γραφής της Δυτικής Μουσικής, που καθιερώθηκε σταδιακά από τον 17ο αι. Οι συνθέτες εκείνη την εποχή, πέρασαν από την λογική της οριζόντιας γραφής στην κατακόρυφη αντίληψη της συνήχησης, αναγνωρίζοντας πλέον ότι συνδυασμοί νοτών που σχηματίζονται από σύμφωνα διαστήματα διαμορφώνουν συγχορδίες.
Ξεκινώντας από το Μπαρόκ η Αρμονική σκέψη περνά από την Προκλασική περίοδο στον Κλασικισμό, Ρομαντισμό και ολοκληρώνεται με τον Ιμπρεσιονισμό, όπου ο τρόπος οργάνωσης μέσα από κλίμακες, συγχορδίες και με την μεγάλη χρήση διάφωνων διαστημάτων μελωδικά και αρμονικά έδωσε ένα ηχητικό αποτέλεσμα σχετικά διαφοροποιημένο από το συμβατικό τονικό άκουσμα.
Στην περίοδο του Ιμπρεσιονισμού διαμορφώθηκε ένας ήχος που αμφισβητούσε την τονικότητα, ενώ ταυτόχρονα η συνθετική σκέψη και οργάνωση του μουσικού υλικού στηριζόταν απόλυτα στην πιο εξελιγμένη τονική σκέψη. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, περίπου στις αρχές του 20ού αιώνα οι συνθέτες άρχισαν να αναζητούν τρόπους οργάνωσης του μουσικού υλικού πέρα από την λογική των κλιμάκων, των συγχορδιών και γενικότερα όλου αυτού του τρόπου σκέψης που διαμόρφωσε την έντεχνη Δυτική μουσική των 300 τελευταίων χρόνων.
Το βασικό υλικό που διδάσκεται στο μάθημα της αρμονίας (ελάχιστη διάρκεια φοίτησης 3 χρόνια) αφορά μέχρι την Κλασική περίοδο και στοιχεία του Ρομαντισμού. Επαφίεται στην διάθεση του διδάσκοντος και του διδασκόμενου το κατά πόσον θα διδαχθούν τεχνικές από την περίοδο του Ιμπρεσιονισμού. Κατά την διάρκεια της φοίτησης διδάσκονται σαν υποχρεωτικά μαθήματα, αν αυτά δεν έχουν ήδη διδαχθεί στα προηγούμενα χρόνια, μια σειρά υποχρεωτικών μαθημάτων (Solfège, Ιστορία Μουσικής, Μορφολογία, στοιχεία Αντίστιξης, Χορωδία, Πιάνο- κατωτέρα προς Μέση, πρακτικό διδασκαλείο) ενώ η εξέταση για τον τίτλο σπουδών γίνεται γραπτώς αλλά και προφορικά.